Nowe i pojawiające się koncepcje mobilności, takie jak wspólne użytkowanie samochodów i rowerów (car and bike sharing) , kojarzenie kierowców z pasażerami poprzez aplikacje (car hiling) i wspólne dojazdy na jednej trasie (carpooling), nowe technologie informacyjne i komunikacyjne oraz rosnąca integracja transportu publicznego umożliwiają łączenie różnych rodzajów transportu na jednej trasie, zwanej intermodalnością, i są postrzegane zarówno jako szansa na stworzenie zrównoważonego systemu transportu, jak i sposób na poprawę dostępności obszarów w sposób efektywny kosztowo. Możliwościom tym przeciwdziała jednak brak infrastruktury, środków i informacji oraz powiązań finansowych/taryfowych pomiędzy poszczególnymi rodzajami transportu, jak również zróżnicowane interesy i obowiązki administracyjne zaangażowanych podmiotów.
W regionie Morza Bałtyckiego – ale nie tylko - miasta posiadają w tej dziedzinie zarówno mocne jak i słabe strony i mogą uczyć się od siebie nawzajem. Punktem wyjścia dla miast jest sprawdzenie, na jakim etapie są w rozwoju intermodalności i którymi kwestiami powinny się zająć. Temu celowi służy obecny program benchmarkingowy, zwany INTERMODALIZATOREM, który umożliwi miastom i regionom metropolitalnym ocenę ich systemów transportowych pod kątem intermodalności i określenie potencjału rozwoju i pól do poprawy.
Niniejszy dokument przedstawia łatwy do przyjęcia schemat benchmarkingowy dla oceny systemu transportowego miasta w odniesieniu do intermodalności. Zawiera on listę obszarów tematycznych i stosowanych wskaźników, metodę oceny oraz kończy się kartą wyników i szczegółowym opisem jak przeprowadzić samoocenę miasta.
Poniżej dokument w języku angielskim.